slajder na strone
slider główny
previous arrowprevious arrow
next arrownext arrow

JÓZEF SZANIAWSKI

Józef Szaniawski – doktor historii, politolog, publicysta i dziennikarz w Polsce oraz Ameryce. Urodzony we Lwowie w 1944 roku, wypędzony po anektowaniu Lwowa przez Związek Sowiecki.

W latach 1970-1985 dziennikarz Polskiej Agencji Prasowej. Jednocześnie prowadził konspiracyjną działalność niepodległościową. W latach 1973-1985 współpracował z Radiem Wolna Europa, przesyłając z kraju informacje i własne komentarze o rządach reżimu komunistycznego w PRL oraz o uzależnieniu politycznym i eksploatacji ekonomicznej Polski przez Rosję sowiecką. Dla rozgłośni napisał i przesłał ponad pół tysiąca tajnych korespondencji.

W 1985 r. został wykryty przez komunistyczną Służbę Bezpieczeństwa i Wojskową Służbę Wywiadowczą. Został aresztowany i fałszywie oskarżony o współpracę z CIA. Oskarżony go o to, że „swą działalnością godził w same fundamenty Polski Ludowej i w sojusz polsko-radziecki”. Skazany przez sąd wojskowy na 10 lat więzienia, 5 lat przesiedział w najcięższych więzieniach PRL: w więzieniu komunistycznej Informacji Wojskowej na ul. Oczki i areszcie śledczym na ul. Rakowieckiej w Warszawie, a także w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Barczewie. Wypuszczony na wolność 22 grudnia 1989 r. Sąd Najwyższy określił go jako ostatniego więźnia politycznego PRL.

Od 1993 r. nauczyciel akademicki i prorektor w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza, a następnie w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki, w wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej oraz w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Od 2005 r. członek Rady Naukowej Muzeum Wojska Polskiego. Autor ponad 3 tysięcy artykułów, esejów politycznych oraz książek i scenariuszy filmów dokumentalnych.

Od 1993 r. był pełnomocnikiem pułkownika Ryszarda Kuklińskiego w Polsce, organizując kampanię o przywrócenie mu dobrego imienia. Przyczynił się do ujawnienia jego misji wywiadowczej oraz do jego rehabilitacji. W 1998 r. przygotował wizytę pułkownika w Polsce. W 2004 roku pełnomocnik wdowy, pani Joanny Kuklińskiej. Od 2006 był założycielem i dyrektorem Izby Pamięci Generała (Pułkownika) Kuklińskiego

Współpracował ze Światowym Związkiem Żołnierzy Armii Krajowej oraz był jednym z inicjatorów budowy Pomnika Katyńskiego w Warszawie.
W latach 1990–2003 publikował w prasie polskiej i polonijnej w USA, m.in. w „Tygodniku Solidarność”, „Wprost”, „Polsce Zbrojnej”, „Nowym Świecie”, „Gazecie Polskiej”, „Dzienniku Chicagowskim”, „Nowym Dzienniku”, „Dzienniku Związkowym”. W latach 1994–2003 wykładał w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, od 1996 r. do 2001 r. był profesorem nadzwyczajnym i prorektorem w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza. Od 2001 wykładał w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki oraz na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Był również wykładowcą w założonej przez o. Tadeusza Rydzyka toruńskiej Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej oraz publicystą i felietonistą „Naszego Dziennika”, „Naszej Polski”, Radia Maryja, Telewizji Trwam i internetowego SIM Radia. Współpracował przy tworzeniu kilku filmów historycznych dla Telewizji Polskiej i Telewizji Trwam. Był autorem wielu audycji radiowych.

Autor kilku tysięcy artykułów, esejów politycznych, książek (zwłaszcza o pułkowniku Ryszardzie Kuklińskim i Józefie Piłsudskim), audycji radiowych i scenariuszy filmów dokumentalnych. Ostatnią jego publikacją jest książka-album „Grunwald. Pole chwały” wydana w lipcu 2010 r.

Strona Muzeum Zimnej Wojny dostępna jest pod adresem:

www.muzeumzimnejwojny.com